Bir mabettir tabiat, içinde canlı sütunlar
Çetrefil sözler fısıldar zaman zaman;
İnsan arda geçer, teklifsiz bakışlarla
Kendisini süzen sembol ormanları arasından
Ey elbiselerine ağlayan ucubeler!
Ey gülünç kütükler! Maskelere layık gövdeler!
Zavallı vücutlar, bükülmüş, sıska, sölpük veya karınlı
Ki açık bildiğin şaşmaz Fayda Tanrısı
Çocukken kundaklanmış tunç çamaşırlar içine!
Ve siz, ey kadınlar, heyhat! balmumları gibi solgun!
Ki sefahat kemirir ve esler, ve siz, bakireler,
Mirasını taşıyan anadan kalma fücurun
Ve bütün çirkinliklerini doğurganlığın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder