Rabindranath Tagore Mektup takdim özet ve değerlendirme yazısı
Rabindranath Tagore, Mektup, Semih Lütfi Kitabevi, İstanbul, 1940.
Amal ismindeki küçük ve hasta bir çocuğun evlatlık verildiği bir ailedeki yaşamını sembolik bir şekilde tüm insanlığa çevrilerek anlatıldığı klasik hint dünyası örgüsüne sahip, normalde çocuk tiyatrosu hüviviyetinde ama çocuklardan daha çok büyüklerin hissesine payların düştüğü bir eser.
Eserin türkçe ön sözünde ise şöyle bahsedilmekte: "Tagore bize Amal'i hasta olarak gösteriyor. Fakat bu hastalık uzvi olmaktan fazla ruhidir. Amal arzuların, heyecanların hastasıdır; isteklerin, iştiyaklarin cefasını çekiyor... Çelimsiz ve kanatsız vücudunun içinde hürriyetinin genişliğine ve imkanlarına doğru uçmak isteyen bir kuş ihtirası var. İstediği şey kendisinden çıkmak, kendinin sınırlarını aşmaktır. Realite, benliğini pıhtılaşmış bir madde duvarı ile çevirmektedir. Amal bu duvardan atlamak, aczinin katı mukavemetinden kurtulmak istiyor."
Son olarak gene bir alıntıyla eserin tüm mahiyetini açık etsek de :"içinden arzuların ileri sürüklediği, dışardan realitenin geri ittiği esir insanı duvarların ötesinde ve hürriyetlerin tam ortasında yaşayan remzi tiplerle karşılaştırırken, bir muammanın düğümünü de çözmüş oluyor: Hürriyete varamayanlar cefa çekiyorsa da, ona erişmiş olanlar da pek müsait sayılmaz..." Tagore bütün meseleyi özetlemektedir.
Bol sembolik anlatım üzerinden iyi-kötü mücadelesinin dışında insanlığa seslenmek isteyen ve haykırışlarla dolu bir eser olarak gördüm bu küçük kitabı.
Küçük Amal'in tutku ve heyecanlarına yer yer ortak olacak kadar eseri hissedebildiğim anlarda olmadı değil. Sanırsam bu büyük yazarların en büyük silahlarından olsa gerek diye de düşünüyorum.
Tagore'de dünyamız için bir şeyler yapabilmenin kendi yolundan tutturarak giden arkasından izler bırakıp gitmiş bir öncü olarak görülebilir.
Eserin türkçe ön sözünde ise şöyle bahsedilmekte: "Tagore bize Amal'i hasta olarak gösteriyor. Fakat bu hastalık uzvi olmaktan fazla ruhidir. Amal arzuların, heyecanların hastasıdır; isteklerin, iştiyaklarin cefasını çekiyor... Çelimsiz ve kanatsız vücudunun içinde hürriyetinin genişliğine ve imkanlarına doğru uçmak isteyen bir kuş ihtirası var. İstediği şey kendisinden çıkmak, kendinin sınırlarını aşmaktır. Realite, benliğini pıhtılaşmış bir madde duvarı ile çevirmektedir. Amal bu duvardan atlamak, aczinin katı mukavemetinden kurtulmak istiyor."
Son olarak gene bir alıntıyla eserin tüm mahiyetini açık etsek de :"içinden arzuların ileri sürüklediği, dışardan realitenin geri ittiği esir insanı duvarların ötesinde ve hürriyetlerin tam ortasında yaşayan remzi tiplerle karşılaştırırken, bir muammanın düğümünü de çözmüş oluyor: Hürriyete varamayanlar cefa çekiyorsa da, ona erişmiş olanlar da pek müsait sayılmaz..." Tagore bütün meseleyi özetlemektedir.
Bol sembolik anlatım üzerinden iyi-kötü mücadelesinin dışında insanlığa seslenmek isteyen ve haykırışlarla dolu bir eser olarak gördüm bu küçük kitabı.
Küçük Amal'in tutku ve heyecanlarına yer yer ortak olacak kadar eseri hissedebildiğim anlarda olmadı değil. Sanırsam bu büyük yazarların en büyük silahlarından olsa gerek diye de düşünüyorum.
Tagore'de dünyamız için bir şeyler yapabilmenin kendi yolundan tutturarak giden arkasından izler bırakıp gitmiş bir öncü olarak görülebilir.
M.T.G. tarafından Mayıs 2015 de okumuş ve son derece kişisel hassasiyetleri göz önünde bulundurarak subjektif bir değerleme ile değerlendirilmiştir puanı 10/7
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder