Zavallı B.B.'e Dair
Ben Bertolt Brecht, Kara Ormanlardan
Anam getirmiş beni kentlere erkenden
Henüz düşmüşken ana rahmine. İçimdeki orman ayazı
Dinmeyecek yaşamım sona ermeden
Beton kentlerde evimdeyim. Taa baştan beri
Son Duaya donanmış her şeyiyle
Kağıtları tütünü, branddisiyle
Güvensiz ve aylak ve sonuçta hoşnut
Dostça davranırım insanlara. Ve ben
Kaba bir şapka giyerim, ayrımsanmamak için
diğerlerinden
Ne garip kokulu hayvanlar derim
Düşünürüm sonra. Ben de öyleyim nasıl olsa, rahatsız
olmak neden?
Sabahları boş sallanan koltuklarım da
Çene çalarım oturup bir kaç kadınla
Derim ki, ilgisiz bakışlarımla süzerek onları:
"Asla güvenemeyeceğiniz bir adam oturuyor
karşınızda."
Akşama doğru toplarım bir takım adamları
"Bayım" diye hitap ederiz birbirimize
Masamın üzerine dayanır ayakları
"iyi olacak, düzelecek işler" derler. Ve ben sormam
ne zaman.
Sabaha karşı loş ışıklar altında durur çam
ağaçları
Ve cayırtıya başlar kuşlar, ağaçların asalakları
İşte o saatler ben kentte dikip başımı bardağımı
İzmaritimi bir yana atıp, huzursuz uykuma dalarım.
Geçici bir kuşaktık, geldik ve yerleştik
Evlere: Topumuzun sonsuza dek yıkılmaz sandığı
Bu yüzden diktik Manhattan Adasında ki heyulaları
Ve incecik antenleri, gölgelerinde Atlantiğin
çoşkulandığı
Bu kentlerde arta kalan tek bir şey olacak: İçlerinden
esen rüzgar
Obur hoşnut, apartmanları yalayıp yumaktan
Anladık ki geçiciyiz, bizim değil buralar
Ve bizden sonra bir şey kalmayacak anılmaya değer
Yakınlarda bir zaman depremler başladığında
Umarım üzülmem, sigaramdan bir nefes olsun çekmeyi
unutacak kadar
Ben Bertolt Brecht, çok eskilerden aşina bana bu beton
yığınlar
Sürüklenip gelmişim Kara Ormanlar'dan anamın
karnından
Ben Bertolt Breht, Kara Ormanlar'dan
Anam getirmiş beni kentlere erkenden
Henüz düşmüşken ana rahmine. İçimde ki orman ayazı
Dinmeyecek yaşamım sona ermeden
-Bertolt Bercht-