Hermann Hesse Klingsor'un Son Yazı Takdim Özet ve Değerlendirme Yazısı
Hermann Hesse, Klingsorun Son Yazı/Klingsor Letzter Sommer, YKY İstanbul 2014,
Son okuduğum 3 kitaptan sonuncusu; ilkini gene Hermann Hesse'den Rosshalde ikincisini Novalis'in Geceye övgüler olunca insanın içini ister istemez farklı duygular daha kolay kaplıyor.
Avrupalı insanın birinci ichan harbi sonrasında içine düşmüş olduğu çıkmazı gittiği yol yani ölüm öncesindeki son hatıraları; Klingsor'un son yazı.
Ressam Klingsor üzerinden 20. yy başlarındaki bireyin tanımı yapılıyor. Tasvirler ile bu tanım iyice açılmak istenmiş öyle olunca metin biraz zorluyor insanı, ama verilmek istenen mesaj için dolambaçlı bir yoldan gidilmek istense de amaç hasıl olmuş.
Daha açık bir ifadeyle yazarımıza söz verirsek:
Diyorlar ki; insan bu, ecco homo, son yılların yorgun, hırslı, vahşi, çocuksu ve kurnaz insanı, ölmekte olan ölmek isteyen bir Avrupalı: özlemlerinden düzerek kurtulmuş, her yükten hastalanmış, öleceğini bilerek coşkuyla canlanmış, her gelişmeye hazır, her gerilemeye hazır, baştan aşağı heyecan ve baştan aşağı yorgunluk, morfinmanın zehre bağımlı olduğu gibi kaderine ve acıya bağımlı, yalnızlaşmış, harap olmuş, çok yaşlı, hem Faust hem Karamazon, hayvan ve bilge tam anlamıyla yalın, hırssız, çırılçıplak; ölümden çocuklar gibi korkuyor, bıkkınlık içinde o ölümü ölmeye istekli.
