Bazı şeyleri sevmek mantıksızdır.
tıpkı "futbol" gibi.
Asla bırakamazsınız.
Ömür boyu yakanıza yapışmıştır.
tıpkı bugün Maç bileti sırasında 65 Yaşında saçı sakalı ağarmış ihtiyarın gişede ki memura söylediği gibi:
"Yaş neredeyse 65 oldu ama bir sigarayı bir Konyasporu hala bırakamadık"
Öyle
bazen bırakılmıyor,
bazı şeyler
bırakılamıyor
bir yerlere çok fena işliyor
sanırım biraz da
bırakılmak istenmiyor olsa gerek.
Hafta başında sözleşmiştik Kaynarca ile: gel Konya maçına gidelim Yeni Stadımızın tozunu al
Ardına Hüseyine de bir el atıp kadroyu tamamlamıştık.
Maç günü kardeşler, yeğenler, kuzenler, komşular, arkadaşlar istanbuldan tanıdıklar
derken bir bakmışım tam 14 dost her biri farklı bir tribünde hep beraber Konya Torku Arenada Konyaspor'un yanındayız
Büyük bir heyecanla ve merakla gidilen
maç öncesinde lanet okuduğumuz bir Passolig Macerası yaşayıp
maçın ikinci yarısına girip, maçtaki tek golü kaçırmış olsak da
45 dakikalık mücadeleyi izlemek de Stadyumda futbol izlemenin keyfine yetiyordu.
Ah birde futbolcularımızın güzel topçular ola ve iyi bir top çevireydiler, değmezdi o zaman keyfimize...
